بازگشت
مادرازدستِ من وجبرِزمان میسوزی
فروغ از لندن فروغ از لندن



 
 
مادرا!شمعِ که درخانه نهان میسوزی
ازغم و دردِ همه پیرو جوان میسوزی
روز در پایِ مزار اشک بریزی تاشام
شام از فتنه ای آشوب گران میسوزی
گاهی آتش بزنند خانه و کاشانه ای  تو
گاهی از گریهٔ طفلَت، پیِ نان میسوزی
خود بسوزی وبهر کلبه فروغی بخشی
دربهاران و زمستان و خزان میسوزی
ترسِ عصیانگر وهر فتنه گری آزارد
گوش بردرزده وخود نگران میسوزی
مادر ای لالهٔ داغدار، بصحرای زمان
داغها بر دل و از طعن زبان میسوزی
 
         11/5/2013
 
 
 
 پاسِ یکرنگی  
      
وقتِ آن است سفر،جانب ویرانه کنیم
ترکِ غُربت همه ازکشورِبیگانه کنیم
همچو مُرغانِ مهاجر بوطن بازرویم
لانه برشاخی ببندیم و بَخود خانه کنیم
اهریمن را زِ دیارو وطنِ خود رانیم
اجنبی در همه جا بیسر و سامانه کنیم
شمعی درکلبهٔ ویرانه ای ما میسوزد
پروبالی بزنیم خویش چو پروانه کنیم
نوعروسِ چمن ازدستِ رقیب بِستانیم
جعدِ پُر پیچ ورا بوسه زنان شانه کنیم
پاسِ لعلِ لبِ اوکرده زِچشمان بوسیم
قیمتِ لعلِ لبش را دُرو دُردانه  کنیم
اشکِ رُخسارِ یتیمان بزدایم زین بعد
خدمتِ بیوه ای درماندهٔ  بیخانه کنیم
برسرِزخمِ غریبان چوگذاریم مرَحم
از نوازش بهمه لُطفِ غریبانه کنیم
شیخ و مُلا بگذاریم  بحالِ خودِ شان
خدمتِ پیرِطریقت همه مردانه کنیم
بدرِمیکده ها سر بزنیم ازسرِ صدق
شوقِ دیدارِمَی وساقی و پیمانه کنیم
بادهٔ صلح وصفا نوش نمایم هریک
ترکِ هرجانی وآدم کُش دیوانه کنیم
وقتِ برگشتی فروغ باردگردرمیهن
پاسِ یکرنگی آن  مردمِ  فرزانه کنیم
          9/5/2013
  باتقدیم احترام فروغ از لندن           


May 13th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان